Εμβοές

Η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων με εμβοές στα αυτιά, ακούν ήχους οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί μόνο από αυτούς (υποκειμενικές εμβοές). Η «πηγή» των περισσότερων υποκειμενικών εμβοών δεν είναι γνωστή. Κάποιες περιπτώσεις προκαλούνται από ακουστικό νευρίνωμα και συνοδεύονται από διαταραχή της ακοής, ενώ ακόμη πιο πιθανό είναι να προκύψουν αν συνυπάρχει και νευροαισθητήρια βαρηκοΐα, οπότε και ονομάζονται ιδιοπαθείς εμβοές.

Ένας τρόπος για να ερμηνευθούν οι εμβοές είναι πως από τα τριχωτά κύτταρα στον κοχλία και προς τα μέσα, στο σύστημα της ακοής, υπάρχει ένα ηλεκτρικό δίκτυο με ασφάλειες, κι όπως κάθε ηλεκτρικό δίκτυο, παράγει και αυτό μόνιμα στο υπόβαθρο έναν «ηλεκτρικό θόρυβο».

Όταν η ακοή μας είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, ο εγκέφαλος θέτει ένα επίπεδο ουδού ώστε να μην ακούμε εν λόγω θόρυβο. Όταν προκύπτει απώλεια της ακοής, ανεξάρτητα από την αιτιολογία της, μπορεί να είναι αρκετή για να εμποδίσει τους φυσιολογικούς εξωτερικούς ήχους να φτάσουν στον εγκέφαλο. Η «σιγή» σε μια κλίμακα συχνοτήτων που αναγνωρίζεται ως βαρηκοΐα πιστοποιείται από τον εγκέφαλο. Ο κόσμος μας όμως δεν είναι σιωπηλός (μπορεί να γίνει ήσυχος, αλλά η σιωπή είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί) και η απουσία του ήχου σημαίνει ότι το πρώτο προειδοποιητικό σύστημά μας αδυνατεί να καταγράψει αλλαγές. Γι’ αυτό, ο εγκέφαλος αντιδρά ρίχνοντας τον ουδό για «να ακούει» καλύτερα και έτσι φτάνει στα επίπεδα των εσωτερικών ήχων και έτσι το άτομο ακούει και τις λειτουργίες του δικού του αυτιού.

Υπάρχει ωστόσο, μια μικρή ομάδα ατόμων που ακούν ήχους, τους οποίους αντιλαμβάνονται και οι γύρω, κάτι που  ονομάζεται αντικειμενικές εμβοές. Οι ήχοι αυτοί είναι συνήθως το αποτέλεσμα της ροής του αίματος από στενωμένες και αθηροσκληρυντικές αρτηρίες.

Ο ίδιος σφύζοντας και με χαρακτήρες φυσήματος ήχος μπορεί να προκληθεί κάποιες φορές από ανωμαλίες στις φλέβες, είτε δυσπλασίες, είτε καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται μέσα ή κοντά στο αυτί, ενώ άλλες φορές παρατηρούνται ήχοι που προκαλούνται από ανώμαλες μικροσυσπάσεις των μυών της υπερώας ή των μυών του μέσου ωτός. Το φαινόμενο αυτό είναι παρόμοιο με ένα τικ του προσώπου όταν κάποιοι από τους μύες συσπώνται, αλλά στην περίπτωση αυτή η εγγύτητα των προσβεβλημένων μυών στο αυτί καθιστά τη σύσπαση ακουστή.