Κληρονόμησα το Στίγμα Της Βαρηκοΐας από τον Πατέρα μου
Τι προκαλεί το στίγμα της βαρηκοΐας; Έρχεται από μέσα μας – τις δικές μας ανασφάλειες για το αν είμαστε πλέον ολοκληρωμένοι άνθρωποι όπως πριν χάσουμε την ακοή μας;
Ή από εξωτερικούς παράγοντες όπως την πίεση της κοινωνίας που απαιτεί τελειότητα και νιάτα;
Για μένα, ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί και παρακολουθούσα τον πατέρα μου να παλεύει με τα δικά του προβλήματα ακοής. Φορούσε ένα ακουστικό, μετά δύο, αλλά πάντα άφηνε τα μαλλιά του μακριά, να πέφτουν πάνω απ’ τ’ αυτιά του, για να τα κρύβουν. Ακόμα και όταν οι μακρυμάλληδες δεν ήταν πλέον της μόδας.
Πολλοί από εμάς παλεύουμε με το στίγμα της βαρηκοΐας για χρόνια. Ανησυχούμε ότι οι άλλοι θα μας βλέπουν μειονεκτικά επειδή δεν ακούμε καλά. Ή ότι δεν έχουν καμια όρεξη να κάνουν την έξτρα προσπάθεια που χρειάζεται για να επικοινωνήσουν μαζί μας σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Κάποιες φορές η απομόνωση μπορεί να φαίνεται πιο εύκολη. Να κάτσουμε στο σπίτι μόνοι μας, αντί να πάρουμε το ρίσκο να συναναστραφούμε ανθρώπους. Αλλά ξέρουμε ότι δεν είναι η σωστή αντίδραση.
Στο “We Hear You” (Σε ακούμε), το βραβευμένο ντοκιμαντέρ για το πώς είναι να έχεις απώλεια ακοής, μιλάμε γι’ αυτό το θέμα. Κάθε άνθρωπος που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ έκρυψε την απώλεια ακοής του για πολλά χρόνια – κάποιοι πιο επιτυχημένα, κάποιοι όχι και τόσο. Όλοι κράτησαν τα ακουστικά βοηθήματα κρυμμένα πίσω από μακριά μαλλιά και κανένας δεν είπε σε κανέναν γι’ αυτά. Μέχρι που κάτι άλλαξε. Για κάθε έναν από εμάς, όταν μάθαμε να αποδεχόμαστε την απώλεια ακοής μας, η πίεση μειώθηκε. Αισθανθήκαμε καλύτερα και αρχίσαμε να επικοινωνούμε καλύτερα.
Η Δική Μου Μάχη με το Στίγμα της Βαρηκοΐας
Όταν διαγνώστηκα με τη δική μου απώλεια ακοής γύρω στα 25 μου, τρομοκρατήθηκα. Οι αναμνήσεις του πατέρα μου που καθόταν μόνος του πλημμύρισαν τις σκέψεις μου. Θα ήμουν τώρα εγώ αυτή που θα της έλειπαν οι ψιθυριστές κουβέντες; Θα περνούσα χρόνο μόνη μου στις κοινωνικές εκδηλώσεις, σε μια γωνιά, μακριά απ’ τους συγγενείς και φίλους; Ορκίστηκα ότι δεν θα κατέληγα έτσι. Και επέλεξα ν’ αγνοήσω την βαρηκοΐα μου, ελπίζοντας ανόητα ότι μπορεί να εξαφανιστεί…
Ξεκίνησα να προσποιούμαι σε σημαντικές συζητήσεις και απέφευγα συναδέλφους στη δουλειά που ζοριζόμουν πολύ να τους ακούσω. Η άρνηση και η ντροπή ήταν η μόνιμη παρέα μου. Μου πήρε πάνω από 10 χρόνια να τις ξεφορτωθώ.
Σταδιακά, η απώλεια ακοής μου χειροτέρεψε τόσο πολύ που δεν μπορούσα πλέον να προσποιηθώ και να είμαι ακόμα λειτουργική στη δουλειά μου. Αλλά ακόμα και όταν αγόρασα ακουστικά βοηθήματα, δεν τα φορούσα πάντα. Τα έβαζα πριν από σημαντικά meetings στη δουλειά και τα ξεφορτωνόμουν γρήγορα μετά. Δεν τα φορούσα ποτέ με φίλους ή στο σπίτι. Δυστυχώς, ακολουθούσα τα βήματα του πατέρα μου: της ντροπής και της μυστικοπάθειας.
Τα Παιδιά Μου Μου Έμαθαν Να Αποδέχομαι Τη Βαρηκοΐα
Και τότε έκανα τα παιδιά μου. Είδα τα μικροσκοπικά ματάκια τους να με κοιτάνε να κρύβω τη βαρηκοΐα μου και να ντρέπομαι γι’ αυτή – όπως ακριβώς παρακολουθούσα εγώ τον πατέρα μου χρόνια νωρίτερα. Τους περνούσα το στίγμα που είχα κληρονομήσει απ’ αυτόν. Και τι θα γινόταν αν τα παιδιά μου ανέπτυσσαν βαρηκοΐα ως ενήλικες, όπως εγώ; Η απώλεια ακοής μου είναι κληρονομική/ γενετική, οπότε αυτό είναι πιθανό. Θα νιώθουν κι εκείνα ντροπιασμένα και άβολα; Έπρεπε να κόψω τον φαύλο κύκλο. Και το έκανα.
Ξεκίνησα να φοράω τα ακουστικά μου όλη την ώρα, να ζητάω τραπέζια που είχαν λιγότερη φασαρία στα εστιατόρια και να μαθαίνω σε φίλους και συγγενείς τις καλύτερες πρακτικές συμβουλές για να με βοηθάνε ν’ ακούω καλύτερα. Έγινα εθελόντρια σε μη κυβερνητικές οργανώσεις για την απώλεια ακοής και συνάντησα άλλους ανθρώπους που καταλάβαιναν τι περνούσα. Μου έμαθαν κόλπα και τρικς που χρησιμοποιώ σήμερα για να ζω τη ζωή μου με τη βαρηκοΐα όσο καλύτερα γίνεται και με βοήθησαν να νιώθω λιγότερο μόνη. Το να βρω άλλους ανθρώπους σαν κι εμένα με βοήθησε να λυτρωθώ.
Η βαρηκοΐα Δεν Είναι Πλέον Ταμπού
Η απώλεια ακοής δεν είναι πλέον ένα θέμα “για το οποίο δεν μιλάμε”. Το συζητάμε όσο συχνά έρχεται στην κουβέντα, όπως συζητάμε για το πόσο αγαπάω τη yoga ή το ότι δεν έχω καλή αίσθηση προσανατολισμού. Είναι απλώς ένα κομμάτι του ποια είμαι και δεν το κρύβω πλέον. Βλέπω τα παιδιά μου να με παρατηρούν ακόμα, αλλά αυτή τη φορά μαθαίνουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους – δεξιότητα πολύ χρήσιμη άμα αναπτύξουν κι εκείνα προβλήματα ακοής.
Τα παιδιά μου με βοήθησαν να αντιμετωπίσω το στίγμα.
Ελπίζω ότι η ιστορία μου θα βοηθήσει και άλλους να κάνουν το ίδιο.
Shari Eberts
©Shari Eberts, Living With Hearing Loss
H Shari Eberts είναι υπέρμαχος της υγείας της ακοής και διεθνώς αναγνωρισμένη συγγραφέας και ομιλήτρια σε θέματα απώλειας ακοής.
