Είναι γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου η ακοή των περισσότερων ανθρώπων αμβλύνεται. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι παρατηρείται μια σταδιακή απώλεια των έξω και των έσω τριχωτών κυττάρων της έξω λέμφου (τύμπανο/μέσω ους). Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται πρεσβυακουσία. Η απώλεια αυτή είναι πιο έντονη στη βάση του κοχλία, η οποία ανιχνεύει τις υψηλές συχνότητες που είναι σημαντικές για την καλή ακοή όταν υπάρχει θόρυβος στο υπόβαθρο και λιγότερο σοβαρή στα μεσαία τμήματα που ανιχνεύουν τον κύριο όγκο των ήχων από τον περιβάλλοντα χώρο, μεταξύ των οποίων και την ομιλία.
Οι μεταβολές αυτές στον κοχλία φαίνεται να ξεκινούν από τη γέννηση και έτσι υπάρχει μια σταδιακή απώλεια τριχωτών κυττάρων σε όλους τους ανθρώπους, αν και ο ρυθμός απώλειας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Το αποτέλεσμα της προοδευτικής αυτής απώλειας συνήθως δε γίνεται αντιληπτό μέχρι το άτομο να φτάσει τη δεκαετία των 40.
Τότε συνήθως ξεκινά να δυσκολεύεται σε συζητήσεις που πραγματοποιούνται σε θορυβώδες περιβάλλον (για παράδειγμα, μέσα σε ένα εστιατόριο), διότι η απώλεια των υψηλών συχνοτήτων καθιστά δυσχερή τη διάκριση μεταξύ των διαφορετικών φωνών.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που συνοδεύει την απώλεια των τριχωτών κυττάρων είναι η λεγόμενη «επιστράτευση». Στην πρεσβυακουσία τα επίπεδα της ακοής μειώνονται σε τέτοια έκταση που οι χαμηλοί ήχοι δε μπορούν να γίνουν αντιληπτοί και όταν η ένταση του ήχου φτάσει σε ένα επίπεδο που είναι ανιχνεύσιμος, τότε παρατηρείται μια ταχεία άνοδος στο ύψος της έντασης του ήχου που γίνεται αντιληπτός, και καταλήγει ενοχλητικά δυνατός καθώς η ένταση του αυξάνεται. Αν για παράδειγμα ξεκινήσετε να ανεβάζετε την ένταση της φωνής σας κάθε φορά που ο βαρήκοος συνομιλητής παραπονιέται ότι δεν σας ακούει, μπορεί γρήγορα να φτάσει να παραπονιέται ότι φωνάζετε.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα θεραπεία ή μέθοδος πρόληψης της πρεσβυακουσίας.
Προς το παρόν, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να επιβεβαιωθεί ότι το άτομο δεν πάσχει από κάποια ιάσιμη νόσο των ωτών και να προσφερθούν ακουστικά βοηθήματα αν αυτό απαιτείται.
